لس آنجلس تايمز زير عنوان "مانيفست اپوزيسيون درايران" می نويسد گروههای معترض به رژيم کنونی ايران آشکار ساخته اند ميخواهند دولت جديد چه خصوصياتی داشته باشد.
جنبش سبز ايران هنوز ضد انقلابی نيست اما تحولات اخير نشان ميدهد در چنين مسيری پيش ميرود. هفت ماه پس از شروع شورش، مانيفست اپوزيسيون سرانجام شکل ميگيرد و خواست های گسترده اش چهره ايران را عوض خواهد کرد.
سه بيانه شجاعانه خواستار اصلاحات، يکی توسط توسط ميرحسين موسوی کانديدای رياست جمهوری، ديگری توسط روشنفکران مذهبی در تبعيد، و سومی توسط استادان دانشگاه، از روز جمعه ببعد، منتشر شده است. آنها در مجموع ميگويند جنبش به چيزی کمتر ازتغييری بنيادی تن در نخواهد داد.
دربيانيه ها، پيش شرط هائی سخت برای يک آتش بس سياسی وضع شده است: استعفای کادر رهبری کنونی، برقراری آزادی های گسترده دمکراتيک، محاکمه نيروهای امنيتی درگيردر خشونت عليه اپوزيسيون، و پايان بخشيدن به سياسی شدن ارتش، دانشگاهها و روحانيت.
اصلاحات پيشنهادی به منزله بازنگری کامل و انجام تغييراتی عمده واساسی در نظام خواهد بود. اما درعين حال معرف علاقه ای مشترک به اجتناب ازيک روياروئی تمام عيار با رژيم از طريق تشويق به مصالحه و متوقف ساختن موج بالا رونده خشونت است. خواست های منعکس در سه بيانيه، گويای پذيرش هر سه با باقی ماندن ايران به عنوان يک جمهوری اسلامی است، هر چند که بيشتر چيزی جز يک نام نخواهد بود.
هرسه بيانيه نخستين نشانه های قاطع ازخواست های اپوزيسيون، و خصوصيات ايران درصورت غلبه اپوزيسيون را به دنيای خارج نشان ميدهد. اين واقعيتی تکان دهنده است که چندين شاخه اپوزيسيون، به رغم سرکوبی های بی رحمانه و فزاينده توسط رژيمی که روز بروز بيشتر نظامی ميشود، ابراز وجود ميکند.
No comments:
Post a Comment