واكنشهاي رژيم در قبال جنبش, از موضع ضعف است/ جنبش متنوع تر و متحد تر شده و موسوي و كروبي دنباله روي جنبش هستند/نقش جدي زنان

تلويزيون سي ان ان - 13/10/1388 :مجري خانم سوزان مالو, در برنامه سيچوئيشن روم ازخانم آذر نفيسي ميپرسد: در حالي كه دولت ايران اطلاعاتي را كه از كشور بيرون مي آيد را كنترل مي كند, خيلي مشكل است كه بتوان تصوير كاملي از اوضاع آنجا بدست آورد... ما طي هفته هاي گذشته, شاهد تظاهراتهاي عظيمي بوديم كه به صورت خيلي خيلي خشونت آميزي در مي آيند. شما خانواده و دوستاني در آنجا داريد. به نظر شما در آنجا اكنون چه مي گذرد؟
آذر نفيسي, از دانشگاه جان هاپكينز: ... وقتي كه جمهوري اسلامي روي كار آمد, هيچكس انتظار نداشت كشوري كه سكولار بود, تبديل به اولين حكومت مذهبي شود ... فكر مي كنم گزارشاتي كه از ايران مي رسند, حاوي 4 نكته مهم مي باشند : يكي, مسئله برتري است, كه عليرغم سركوب و خشونت , جنبش همچنان در حال رشد كردن است, و دوم اينكه خيلي متنوع تر شده است, و سومين چيز هم اين است كه, عليرغم اين تنوع, وحدت و اتحاد بين اقشار مختلف مردم, ميان سكولارها, مذهبي ها , زنان با روسري و بدون روسري , پير و جوان , همه آنها عليه وضعيت موجود, يعني دولت ايران, در كنار هم قرار گرفته اند, و چهارمين چيز هم اين است كه رهبري , عمدتا از درون اين جنبش صورت مي گيرد, به نحوي كه رهبراني مانند آقاي موسوي و آقاي كروبي, در حقيقت, دنباله روي شعارها و بيانه هايي هستند كه از داخل اين جنبش بيرون مي آيند.
مجري: آيا مي توانيد براي ما توضيح دهيد كه چرا ما امروز شاهد تصاويري هستيم كه در آن, هزاران نفر تظاهرات كننده اي كه طرفدار دولت هستند, بيرون آمدند...
آذر نفيسي: در واقع, شيوه اي كه دولت واكنش نشان مي دهد نيز خيلي گوياي آنچه كه در ايران رخ مي دهد, هست. اولين واكنش آن, يك خشونت باورنكردني بود, چيزي كه نشان مي داد, نه از موضع قدرت, بلكه از موضع ضعف است, زيرا اگر شما اينقدر به خود اطمينان داريد, چرا مجبور مي شويد كساني را بكشيد يا شكنجه كنيد كه چيزي جز صداي خود ندارند. در نتيجه, بدليل استمرار تظاهراتها, و بدليل تضعيف نظام از داخل, و اين همه مردمي كه به اپوزيسيون ملحق مي شوند , دولت مجبور بود نشان دهد كه از حمايت مردم برخوردار است. و حتما توجه كرده ايد كه اين جمعيت را از همه نقاط گرد آورده بودند, و بجاي گلوله, از آنها با ساندويچ و پاداش استقبال كردند و در رسانه ها هم از آنها خيلي استقبال شد. در نتيجه, اين نشان مي دهد كه دولت تا چه حد بيمناك است.
مجري: شما در كتاب خود ... در مورد زنان, زنان جوان و اينكه اوضاع چقدر براي آنها تغيير كرده ... نوشته ايد, و ما شاهد يكي از معترضين زن, يعني ندا آقا سلطان بوديم كه جانش را از دست داد ... آيا زنان نقش بزرگتري در اعتراضات خياباني ايفا مي كنند؟ چه چيزي تغيير كرده است؟
آذر نفيسي: بله قطعا. آنچه كه بر سر زنان ايراني آمده, اول اينكه, آنها قبل از انقلاب, گذشته باشكوهي داشتند, منظورم اين است كه ما, زنان سناتور, وزير, و زناني كه در تمامي جنبه هاي زندگي فعال بودند, داشتيم. وقتي كه انقلاب رخ داد, زنان جزو اولين گروهي بودند كه به خيابانها آمدند و شعار مي دادند كه آزادي, نه غربي است و نه شرقي, بلكه يك مقوله جهاني است. و آنها هم اسيد به صورتشان مي پاشيدند, يا آنها را به زندان مي انداختند... من همواره اين را گفته ام كه, اين مبارزه, تنها سياسي نيست, بلكه مبارزه اي بر سر بود و نبود است. اگر شما يك زن جوان مانند ندا در ايران باشيد, نه فقط عقايد سياسي شما, بلكه نحوه نگرش شما, نحوه حرف زدن شما, گوش كردن شما به موسيقي, ... همگي اينها تبديل به اقدامي عليه دولت مي شود و بايد براي آن مجازات شويد.
مجري: مردم ايران چه مي خواهند؟... آنها از آمريكا و از پرزيدنت اوباما, كه مي گويد مي خواهد با محمود احمدي نژاد تعامل كند, چه مي خواهند؟
آذر نفيسي: من فكر مي كنم كه هر دولت دمكراتيكي, بايد همواره باب گفتگو را, حتي با بدترين رژيمها هم باز بگذارد, و اين بخش از قضيه, فكر مي كنم چيزي است كه مردم به آن اعتراضي ندارند, اما دو چيز است كه مي خواهم يادآوري كنم, يكي , زماني بود كه پرزيدنت اوباما انتخاب شد, يك روزنامه اصلاح طلب عكس او را چاپ كرد و گفت, چرا ما نمي توانيم يك كسي مانند او را داشته باشيم؟ و دولت فورا اين روزنامه را سركوب كرد و آن را بست.... مردم شعار مي دهند كه اوباما اوباما تو با آنهايي يا با ما؟ كه معناي اين است كه آنها, خواهان مداخله يا اقدام نظامي نيستند, آنها خواهان شينده شدن صدايشان هستند.