تجاوز در «فضای امنیتی» خیابان های تهران

موضوع تجاوز گروهی به یک زن در قیامدشت تهران به صحن علنی مجلس شورای اسلامی کشیده شد.

شش مرد روز ۱۳ آبان به یک زن تجاوز کردند، موضوعی که با واکنش شدید قوه قضاییه و مقننه روبه رو شده است. علی لاریجانی، رئیس مجلش شورای اسلامی از این «رفتار شرم آور اوباش» انتقاد کرده و از نیروی انتظامی و قوه قضاییه خواست تا این وضوع را با جدیت پیگیری کنند.

اما در همین زمان عليرضا عليپور، رئیس پلیس امنیت تهران گفت که «از این فاجعه بی اطلاع است».

وی در یک نشست خبری درباره تجاوز در قیامدشت و همچنين تجاوز به زنی در لويزان با اظهار بی اطلاعی گفت: خيلی اتفاقات ديگر بنا بوده كه در تهران بيفتد اما پليس جلويش را گرفته، حالا شما يك حادثه كه رخ داده را می بينيد؟

سایت نوروز با نگاهی انقتادی به تجاوز گروهی در قیامدشت می نویسد: «حادثه تجاوز دسته جمعی به یک زن در قیامدشت در روز ۱۳ آبان در حالی رخ داد که شهر تهران مملو از نیروهای امنیتی برای برخورد با تظاهرات مسالمت آمیز سبزها بود و متاسفانه این فاجعه در فضایی به شدت امنیتی رخ داده است.»

در عین حال تجاوز دیگری که در همین زمان در لوسانات رخ داده نیز با واکنشهای انتقادی از پلیس تهران همراه بود. روزنامه جام جم، چاپ تهران نوشته است که پنج نفر از متجاوزین به یک زن ۲۳ ساله در لواسانات تهران، چند ساعت پس از دستگیری آزاد شده اند.»

بهروز معبودیان، آسیب شناس اجتماعی و روانشناس بالینی در تهران به رادیو فردا می گوید: مسئله تجاوز جنسی يک موضوع امروزی نيست، بلکه ساليان متمادی است که در اين جامعه تجاوزات جنسی به عناوين مختلف انجام می گيرد.

تجاوزات بيجه و دوستش نسبت به بيش از ۲۸ کودک و سپس قتل آنها، اتفاقاتی که اخيراً در کرج و اصفهان رخ داده و مسايلی از اين دست، نشان می دهد که دامنه تعرض و تجاوز به کودکان و زنان بسيار گسترده است و ساليان متمادی اين وضعيت د رجامعه وجود داشته است. همين چند ماه قبل بود که يک مرد ۶۰ ساله به دختری ۱۱ ساله تجاوز کرده بود.
البته اين موارد بسيار بيشتر است، ولی به دليل سانسور شديد شايد فقط يک در هزار آن در رسانه های ارتباط جمعی درج می شود. مسئله اصلی اين است که تجاوز به حقوق افراد در فرهنگ ما نهادينه شده است.

* طی چند سال اخير بارها شاهد مانورهای نيروهای انتظامی و بسيج در ايران و به خصوص در تهران بوده ايم. در ماههای اخير نيز به دليل اعتراضات مردم پس از انتخابات حضور نيروهای امنيتی، بسيج و پليس در خيابانها بيش از گذشته است. به رغم اين مانورهای قدرت، حضور در خيابانها و برخوردهای شديدی که به گفته مسئولان با «اراذل و اوباش» شده است، پس چرا ما شاهد جرايمی چون تجاوز هستيم؟


معمولاً تجاوز در مکان های عمومی اتفاق نمیافتد و همه تجاوزات به شکل اين حادثه اخير نيست که در معرض ديد پليس باشد.

در ضمن

ما بايد بسيار ساختاری دراين حوزه وارد شويم، ولی متأسفانه نگاه ما به اين مسئله علمی نيست. اگر بپذيريم چه تعداد از افراد در جامعه مورد تجاوز قرار می گيرند، آن وقت بين پذيرش واقعيت و اين مسئله که ما مدعی هستيم بهترين و سالم ترين جامعه را داريم چالش به وجود میآيد، به خصوص اين که می خواهيم دنيا را هم مديريت کنيم.

مسئولين در پذيرش آسيب های اجتماعی وضعيت متفاوتی دارند؛ يعنی اگر واقعيت را بپذيرند، نشان دهنده ناکارآمدی سياستهايشان در اين سه دهه بوده است و اگر نپذيرند، ما در نهايت با افزايش آسيب های اجتماعی روبه رو میشویم.

* به نظر شما راه حل چنين مشکلی در جامعه ما چيست؟


رسانه های ارتباط جمعی بايد به صورت وسيع در نظام خانواده، نظام آموزشی و در سطح اجتماع اطلاع رسانی و آگاه سازی انجام دهند.

ما بايد بپذيريم که فرزندانمان ممکن است مورد تجاوز قرار گيرند، بپذيريم که د رجامعه ای ناامن زندگی می کنيم و اين مسئله را انکار نکنيم. مسئولين بايد از تمام متخصصين اين حوزه کمک بگيرند، بايد نهادهايی برای حمايت از اين افراد داشته باشيم، بايد آموزش های ويژه به مردم بدهيم و قوانين جديدی وضع کنيم.

تا زمانی که چنين اقداماتی در جامعه صورت نگيرد، طبيعی است که چنين اتفاقاتی هر روز رخ خواهد داد.