وقتی فقیه و گزمه تابلو می کشند

منصور امان

دو روز پیش از در رسیدن اعتراضهای سراسری 16 آذر، پایوران نگران جمهوری اسلامی در تلاش برای چاره اندیشی و از سر گُذراندن کابوس این روز، از نردبان فُکاهه بالاتر می خزند.

رییس شورای بی اعتبار شُده نگهبان، آیت الله جنتی در نماز جُمعه صلاحیت شانزده آذر به عُنوان مُناسبتی برای پرداختن به شرایط کشور را رد کرده است و به جای آن، نامزد خود یعنی، "مُعارضه با آمریکا" را نشانده است. او آنگاه برحسب رویه، نوع رفتاری که باید پس از صُدور این حُکم در پیش گرفته شود را نیز تجویز می کُند: "دانشجویان باید به حُکم اسلام و وظیفه اسلامی و ملی یک عُنصر ضد آمریکایی باشند."

آخرین باری که آقای جنتی و رییس اش تلاش کردند از روی دوش "حُکم اسلام" اُمور را مُدیریت و مُخاطبان را مُطیع کُنند، با یک زلزله اجتماعی روبرو شُدند. این واقعیت نمی توانست یک نشانه اُمیدوار کُننده از مشروعیت داشتن تریبون "اسلام" آقای جنتی در میان میلیونها مُعترض و نُفوذ استدلال بر آمده از آن در میان آنها باشد، اما چنین می نماید که دست امام روز جُمعه و فقیه ایام دیگر هفته خالی تر از آن است که زحمت مُجاب کردن شنوندگانش به روش دیگری را حتی به آزمایش بگُذارد.

براین اساس، آقای جنتی بر منبر چمن دانشگاه پرچم ضد آمریکا را به اطراف تکان می دهد و کمی دراماتیک، اندکی کُمیک به دانشجویان آدرس می دهد که روز شانزده آذر زیر آن سینه بزنند. رییس نهاد استصواب و دیگر رهبران جمهوری اسلامی پیش از "روز قُدس" نیز به گونه بی نتیجه ای تلاش کرده بودند با همین متُد، "نظام" را از کانون حملات تظاهُرکُنندگان خارج کرده و در پس اسراییل و صهیونیسم و "مردُم مظلوم فلسطین" پنهان سازند.

بر شوربختی نازُک اندیشان خیمه ولایت این نیز افزوده می شود که شانزده آذر 32 در اعتراض به سرکوبی جُنبش ملی و آزادیخواهانه، برنتابیدن حُکومت کودتایی و سرانجام برآشُفتن علیه مُتحدان خارجی آن شکل گرفت. این دلایل می تواند به گونه شگفت انگیزی از دل شرایط کُنونی کشور برخاسته باشد.

یک پله بالاتر از آیت الله جنتی، یکی از سرکردگان حُکومت نظامی تهران و از عاملان جنایات اخیر را می توان مُشاهده کرد، در حالی که دسته گُلی را در آغوش گرفته است. آقای علی فضلی می گوید برای دلبری از جُنبش دانشجویی در 16 آذر آمده است: "قصد داریم در این روز به دانشجویان سراسر کشور و به خُصوص اُستان تهران، گُل هدیه دهیم."

با وجود همه کوشش فُکاهی آقایان جنتی و فضلی، تصویر مُشترک آنها یک تابلوی سورالیستی از آب درآمده است که مُخالفان و مُنتقدان را لبیک گویان زیر بیرق "آقا"، با شاخه گُلی در دست و تحت اسکورت تشریفات لباس شخصیها و گارد ضد شورش در حال تظاهرات نشان می دهد؛ تابلویی اگر چه ناهمخوان با شرایط موجود کشور اما بی تردید سازگار با وضعیت روحی پردازندگانش!